Przedłużona terapia zaawansowanego przewlekłego zapalenia wątroby typu C z peginterferonem o niskiej dawce ad

Uzasadnieniem jest to, że leczenie interferonem może prowadzić do zahamowania poziomów HCV RNA i obniżenia poziomów aminotransferaz w surowicy oraz poprawy w wynikach histologicznych wątroby, nawet bez eliminacji wirusa.9 Ponadto kilka doniesień sugeruje, że terapia interferonem może zmniejszać częstość rak wątrobowokomórkowy; jednak większość z tych badań była retrospektywna i została zakłócona przez odchylenie w czasie [10,11]. Czy długoterminowa terapia z interferonem powoduje poprawę wyników histologicznych i klinicznych zapalenia wątroby typu C, nie została jeszcze wykazana. Dlatego przeprowadziliśmy dużą, prospektywną, randomizowaną, kontrolowaną próbę długotrwałego leczenia peginterferonem u dorosłych pacjentów z zaawansowanym wirusowym zapaleniem wątroby typu C, którzy nie mieli utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej na wcześniejszy kurs terapii opartej na interferonie. Metody
Pacjenci
Projekt anty-wirusowego długotrwałego leczenia przeciw marskości wątroby (HALT-C) został opisany wcześniej.12 Krótko mówiąc, pacjenci spełniający następujące kryteria zostali włączeni do tego badania z 10 ośrodków badawczych w Stanach Zjednoczonych w okresie od sierpnia 2000 r. Do sierpnia 2004: brak utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej na wcześniejsze leczenie, zaawansowane zwłóknienie wątroby według biopsji wątroby (wynik 13 w skali Ishaka 13 lub więcej, wyniki wahają się od 0 do 6, przy czym wyższe wyniki wskazują na większy stopień zwłóknienia i wyniki 5 lub 6 wskazujące na marskość wątroby), brak zaburzeń czynności wątroby lub raka wątrobowokomórkowego oraz brak kryteriów wykluczenia (np. choroby wątroby inne niż zapalenie wątroby typu C, niekontrolowane stany medyczne lub psychiatryczne lub przeciwwskazania do leczenia interferonem). Pacjenci byli stratyfikowani zgodnie z wynikami oceny zwłóknienia Ishaka. Warstwa niezwirotnionego zwłóknienia składała się z 622 pacjentów z wynikiem 3 lub 4, a warstwa marskości składała się z 428 pacjentów z wynikiem 5 lub 6. Pacjenci wyrazili pisemną świadomą zgodę na udział w badaniu.
Rysunek 1. Rysunek 1. Rekrutacja, losowanie i obserwacja uczestników badania. Pacjenci byli zapisani do głównej grupy pacjentów, którzy przeszli kolejny cykl leczenia przeciwwirusowego peginterferonem i rybawiryną w ramach badania lub w kohorcie ekspresji pacjentów, którzy początkowo byli leczeni poza badaniem. Następnie losowo przydzielono je do grupy leczonej lub grupy kontrolnej i obserwowano w celu uzyskania wyników klinicznych i histologicznych dowodów postępu choroby wątroby.
W początkowej fazie badania wszyscy pacjenci poddawani byli leczeniu 180 .g podskórnie pegylowanego interferonu alfa-2a w tygodniu (Pegasys, Roche, lek nie został jeszcze zatwierdzony przez Food and Drug Administration [FDA] po rozpoczęciu badania ) i doustnej rybawiryny (1000 do 1200 mg dziennie, w zależności od masy ciała) przez co najmniej 24 tygodnie przed poddaniem się randomizacji (Figura 1). Randomizacja była stratyfikowana według centrum klinicznego oraz obecności lub braku marskości i była wykonywana centralnie przez komputer przy użyciu permutowanych bloków o losowej wielkości. Pacjenci z wykrywalnymi poziomami HCV RNA w surowicy w tygodniu leczenia 20 byli klasyfikowani jako nie mający odpowiedzi (<1 log10 IU na mililitr spadku poziomu HCV RNA od linii bazowej) lub częściowej odpowiedzi (> log10 IU na mililitr obniżenia poziomu HCV RNA od wartości wyjściowej ) i zostali przydzieleni na kolejne 3,5 roku do grupy leczenia podtrzymującego (90 .g peginterferonu alfa-2a tygodniowo, bez rybawiryny) lub nieleczonej grupy kontrolnej
[więcej w: zwężenie krtani, dyżury aptek wronki, osteomed kraków ]