JAK Hamowanie za pomocą ruksolitynibu w porównaniu z najlepszą dostępną terapią dla mielofibrozy AD 7

Szybkość odpowiedzi (tj. Zmniejszenie objętości śledziony ?35%) w podgrupie V617F-pozytywnej wyniosła 33% (95% przedział ufności [CI], 25 do 43) z ruksolitynibem i 0% (95% CI, 0 do 7) z najlepszą dostępną terapią; odpowiednie wskaźniki w podgrupie negatywnej V617F wynosiły 14% (95% CI, 5 do 30) i 0% (95% CI, 0 do 17). Wstępnie analizowane analizy wtórne wykazały również, że ruksolitynib powoduje szybkie i trwałe zmniejszenie objętości śledziony. Mediana czasu do pierwszej obserwacji MRI lub TK zmniejszenia o 35% lub więcej limitu w śledzionie wyniosła 12,3 tygodnia w grupie ruksolitynibu (Tabela 4 w Dodatku Uzupełniającym). Spośród 69 pacjentów, u których w badanym okresie wystąpiła redukcja objętości śledziony o co najmniej 35%, zmniejszenie zaobserwowano podczas pierwszej oceny (12 tygodni) u 44 pacjentów (64%). Mediana czasu trwania odpowiedzi u pacjentów leczonych ruksolitynibem nie została osiągnięta, a 80% pacjentów nadal otrzymywało odpowiedź po medianie 12-miesięcznej obserwacji (ryc. 1C). Tylko pacjent, który otrzymał najlepszą dostępną terapię, miał zmniejszenie o co najmniej 35% w śledzionie w 12. tygodniu, ale dane od tego pacjenta nie mogły być dalej ocenione z powodu cenzury.
Przy pierwszej wcześniejszej ocenie wyczuwalnej długości śledziony (tydzień 4), średnia długość zmniejszyła się od wartości wyjściowej u pacjentów otrzymujących ruksolitynib, ale zwiększyła się u pacjentów otrzymujących najlepszą dostępną terapię (Figura 1D). W 48. tygodniu u pacjentów leczonych ruksolitynibem obserwowano średnie zmniejszenie długości śledziony w stosunku do wartości początkowej o 56%, w porównaniu ze średnim wzrostem o 4% u pacjentów otrzymujących najlepszą dostępną terapię.
Oceny przetrwania
Do daty odcięcia danych po medianie 12-miesięcznej obserwacji, 124 pacjentów, którzy zostali losowo przydzieleni do grupy ruksolitynibu i 50 pacjentów, którzy zostali losowo przydzieleni do grupy z najlepszą dostępną terapią, żyli i nadal są obserwowani. z góry ustalony dodatkowy punkt końcowy przeżycia powyżej 48 tygodni. W analizie czasu do wystąpienia, przeprowadzonej w 48. tygodniu, w grupie otrzymującej ruksolitynib (30%) wystąpiły 44 przypadki progresji, w porównaniu z 19 (26%) w grupie otrzymującej najlepszą dostępną terapię (współczynnik ryzyka do progresji z ruksolitynibem, 0,81, 95% CI, 0,47 do 1,39). W analizach przeżycia wolnego od białaczki i przeżycia całkowitego wystąpiło łącznie 10 zdarzeń (z których wszystkie były zgonami): 6 zdarzeń (4%) z ruksolitynibem w porównaniu z 4 zdarzeniami (5%) z najlepszą dostępną terapią ( współczynnik ryzyka dla przeżycia wolnego od białaczki z ruksolitynibem, 0,65, 95% CI, 0,18 do 2,31, współczynnik ryzyka dla całkowitego przeżycia, 0,70, 95% CI, 0,20 do 2,49). W analizie przeprowadzonej na potrzeby planowanej aktualizacji bezpieczeństwa z około 2-miesięczną obserwacją dodatkową (mediana, 61,1 tygodnia) odnotowano 11 zgonów (8%) w grupie otrzymującej ruksolitynib i 4 (5%) w grupie otrzymującej najlepsza dostępna terapia (współczynnik ryzyka, 1,01; 95% CI, 0,32 do 3,24)
[przypisy: specjal med dobczyce, cheeseburger kalorie, ejo września ]