JAK Hamowanie za pomocą ruksolitynibu w porównaniu z najlepszą dostępną terapią dla mielofibrozy AD 11

Przyczynami śmierci w grupie najlepiej dostępnej terapii były zapalenie płuc, wstrząs septyczny, niewydolność narządów wielonarządowych i ostra białaczka szpikowa (u pacjenta); po splenektomii Klebsiella pneumoniae sepsis (1); splenektomia, krwotok otrzewnowy i niewydolność oddechowa (1); i niewydolność nerek oraz ostra białaczka szpikowa (1). Dyskusja
To randomizowane badanie fazy 3 wykazuje wyższość inhibitora JAK1 i JAK2 w porównaniu z najlepszą dostępną terapią w odniesieniu do klinicznie istotnych punktów końcowych u pacjentów z mielofibrozą. Ruksolitynib powodował szybkie zmniejszenie powiększenia śledziony (w 24 i 48 tygodniu). Znaczące ogólne zmniejszenie wyniszczających objawów zwłóknienia szpiku i poprawa funkcjonowania ról, które obserwowano do 8 tygodnia i kontynuowane do 48. tygodnia, potwierdzają korzystny wpływ ruksolitynibu na jakość życia u pacjentów z mielofibrozą. Oprócz obniżenia powiększenia śledziony i objawów związanych z mielofibrozą, ruksolitynib powodował zmiany w poziomach cytokin, które były podobne do tych, które opisano wcześniej15 i które są związane z klinicznym fenotypem zwłóknienia szpiku.21 W przeciwieństwie do tego najlepsza dostępna terapia było związane z medianą wzrostu objętości śledziony i pogorszeniem objawów.
Ruksolitynib wiązał się ze zwiększoną częstością niedokrwistości i trombocytopenii, wyniki zgodne z wynikami wcześniejszych badań.15,22,23 Anemia i małopłytkowość można ogólnie leczyć za pomocą zmniejszenia dawki lub krótkiego przerwania leczenia ruksolitynibem, a leczenie należy przerwać. tylko u jednego pacjenta z grupy ruksolitynibu spowodowanej trombocytopenią, aw żadnym z nich z powodu anemii. Więcej pacjentów w grupie ruksolitynibu niż w grupie z najlepszą dostępną terapią wymagało przetoczenia zapakowanych krwinek czerwonych w celu leczenia niedokrwistości, chociaż średnia liczba jednostek transfuzowanych na pacjenta była podobna w obu grupach leczenia.
Pewne różnice w odsetku odpowiedzi wykryto między pacjentami z allelem typu dzikiego a tymi z mutacją JAK2 V617F. Jednak ogólne podobieństwo odpowiedzi w podgrupach sugeruje, że czynniki te mogą nie być przydatnymi warunkami wstępnymi do rozważenia terapii ruksolitynibem. Konieczna będzie dłuższa obserwacja w celu oceny zmian w zwłóknieniu szpiku i obciążeniu allelu JAK2 V617F.
Chociaż nie obserwowano żadnej korzyści z ruksolitynibu w odniesieniu do całkowitego przeżycia, w zaktualizowanej analizie około 25% pacjentów, którzy zostali przypisani do najlepszego dostępnego leczenia, przeszło na ruksolitynib, a dodatkowe 12% wycofało zgodę, z brak dodatkowej obserwacji w celu przeżycia. Ogranicza to interpretację analizy przeżycia ze względu na zakłócające dane dotyczące przeżycia dla jednej trzeciej pacjentów z grupy najlepszej dostępnej terapii.
Podsumowując, badanie to pokazuje, że ciągła doustna terapia ruksolitynibem może zmniejszyć powiększenie śledziony i poprawić jakość życia u pacjentów z mielofibrozą Konieczna jest dalsza obserwacja w celu oceny odległych wyników w odniesieniu do skuteczności i bezpieczeństwa.
[hasła pokrewne: dyżury aptek wronki, dentysta tłuszcz, tenofowir ]