Historia stwardnienia rozsianego

Ta wąska książka zawiera 134 strony tekstu i 57 stron notatek i odniesień bibliograficznych. Wiele odniesień nie będzie łatwo dostępne dla większości czytelników. Praca nie jest kompleksową intelektualną historią nauki o stwardnieniu rozsianym. Jest wysoce selektywny, zgodnie z tym, że jest jednym z serii książek, które są eksploracją społecznych skutków poszczególnych chorób lub warunków związanych z medycyną. Autor, Colin Talley, bada, w jaki sposób osoby ze stwardnieniem rozsianym kontaktowały się ze społeczeństwem, kulturą, polityką, obyczajami i instytucjami medycznymi przez stulecia – dyskutując o tym, jak radzą sobie z problemami, lub nie radzą sobie z nimi, w różnych, zmieniających się warunkach społecznych. milieus. Książka zaczyna się od krótkiej, interesującej historii choroby, zebranej z pism świeckich, w których opisane są symptomy i dolegliwości, które teraz można z uzasadnioną pewnością przypisać stwardnieniu rozsianemu. Wspomniano także o wczesnych pismach naukowych, których autorzy byli bliscy opisania choroby. Po tych pismach nastąpił przełomowy, przejrzysty i wyczerpujący opis cech klinicznych i znacznej części patologii stwardnienia rozsianego przez Jeana Martina Charcota w Paryżu w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Talley przypisuje sukcesy Charcot i poprzednie nieudane próby innych (szczególnie niemieckich lekarzy), aby zidentyfikować chorobę przede wszystkim w społecznej strukturze francuskiej medycyny w tym czasie, co pozwoliło na długoterminową obserwację pacjentów przez lekarzy, którzy spędzili całą swoją karierę w jednym instytucja. Ważny był również wzrost sekcji zwłok i postępów w mikroskopijnych technikach badania tkanek. To prawda, że Charcot był we właściwym miejscu we właściwym czasie, ale jestem skłonny sądzić, że jego inteligencja również odegrała rolę.
W kolejnych rozdziałach Talley omawia odkrycie, że stwardnienie rozsiane jest wyjątkowym stanem. Początkowo uważano je za rzadkie, ale do połowy XX wieku uznano je za stosunkowo powszechne w krajach uprzemysłowionych. Zdumiewająca liczba dziwnych i bezużytecznych wczesnych prób leczenia została opisana. Te zabiegi zostały podjęte, ponieważ pacjenci nalegali, aby coś zostało podjęte; niewiedza lekarzy na temat choroby i niewłaściwe umieszczenie rzecznictwa były również czynnikami.
Najlepszym aspektem tej książki jest dyskusja Talleya o społeczeństwach stwardnienia rozsianego, które są zdominowane przez laików i różnych ról takich społeczeństw w różnych krajach, jako odzwierciedlenie wyjątkowej struktury społecznej każdego kraju. Krajowe Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego w Stanach Zjednoczonych jest uznawane za przykład skutecznej grupy rzeczników, która może podnosić świadomość publiczną, przyciągać użyteczne reklamy, przekonać wpływowe osoby do udziału, aby zapewnić skuteczną polityczną presję na zmianę polityki publicznej. i uparcie bronić dalszych zmian, jednocześnie zapewniając usługi i wsparcie pacjentom. Są lekcje dla innych grup rzeczniczych.
Książka kończy się przeglądem badań immunologicznych, które doprowadziły do obecnych metod leczenia stwardnienia rozsianego. Konto jest dokładne, ale nie tak szczegółowe, jak mogłoby się to podobać wielu lekarzom Historia stwardnienia rozsianego najprawdopodobniej przypadnie do gustu pacjentom ze stwardnieniem rozsianym i ich rodzinami, socjologom i świeckim aktywistom, którzy są zainteresowani dowolną liczbą chorób.
Barry Arnason, MD
University of Chicago, Chicago, IL 60637
bsd.uchicago.edu
[przypisy: osteomed kraków, żylaki kończyn dolnych objawy, dentysta tłuszcz ]