Zapadnięcie się płuc podczas wydechu powoduje podrażnienie gałązek płucnych nerwu błędnego, które odruchowo pobudza ośrodek oddechowy i powstaje wdech. Zjawisko to nazywa się odruchem Breuer-Heringa. Niektórzy badacze uważają, że osobne włókna nerwu błędnego powodują wdech, a osobne – wydech. Odruchem Breuer-Heringa należy tłumaczyć możność zahamowania miarowego oddechu na, pewien, krótki zresztą, okres czasu wolą, czyli bodźcami z kory mózgowej, która jest związana z układem wegetatywnym. Felger w Zakładzie Fizjologii Uniwersytetu Warszawskiego drażniąc prądem elektrycznym dolne drogi oddechowe uzyskiwał zahamowanie oddechu, po przecięciu zaś nerwów błędnych – pobudzenie oddechu. Według tego badacza zahamowanie oddechu zależy od wpływu nerwu błędnego, pobudzenie zaś od podrażnienia zakończeń czuciowych nerwów współczulnych. Po przecięciu nerwów błędnych i usunięciu zwojów gwiaździstych oraz szyjnych dolnych – zjawisko hamowania i pobudzenia oddechu już nie występuje. Rytmiczna czynność ośrodka oddechowego dochodzi wtedy do skutku tylko drogą humoralną. [patrz też: implanty zielona góra, chirurgiczne usuwanie ósemek, hologramy na legitymację studencką ]
Powiązane tematy z artykułem: chirurgiczne usuwanie ósemek hologramy na legitymację studencką implanty zielona góra