Zaburzenia oddychania

W związku z tym w czynności oddychania odróżniamy dwa procesy, a mianowicie: oddychanie zewnętrzne, to znaczy wymianę gazów między krwią a środowiskiem zewnętrznym, i oddychanie tkankowe, czyli wewnętrzne, to znaczy wymianę gazów między krwią a tkankami. Zaburzenia oddychania mogą być albo zaburzeniami oddychania zewnętrznego, albo tkankowego, albo wreszcie zakłóceniami transportu gazów przez krew. Oddychanie zewnętrzne odbywa się dzięki ruchom oddechowym klatki piersiowej. Ruchy te sprowadzają się do rytmicznego i automatycznego rozszerzenia się i zapadania klatki piersiowej, z nią zaś płuc. Rozszerzenie klatki piersiowej odbywa się w trzech kierunkach: pionowym, poprzecznym i czołowym, w czym biorą udział przepona i zewnętrzne mięśnie oddechowe. W stanach, w których wzmaga się czynność wdechowa, biorą poza tym jeszcze udział pomocnicze mięśnie oddechowe szyi, a nawet skrzydełka nosa. Zapadanie się klatki piersiowej, a z nią i płuc, odbywa się w zasadzie biernie, co zależy od sprężystości ściany klatki piersiowej i płuc, które rozciągnięte starają się wrócić do swego wyjściowego stanu. W zwiększonych wydechach biorą udział mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne oraz mięśnie tłoczni brzusznej. Płuca nie mają żadnych urządzeń ruchowych. Rozciąganie się ich i zapadanie odbywa się zupełnie biernie, w zależności od objętości klatki piersiowej. Płuca wskutek ujemnego ciśnienia panującego w jamie opłucnej są stale w pewnym stopniu rozciągnięte dzięki swej sprężystości. [przypisy: lekoklar forte opinie, mona straszyn, osteomed kraków ]