Przedłużona terapia zaawansowanego przewlekłego zapalenia wątroby typu C z peginterferonem o niskiej dawce

U pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C, którzy nie mają odpowiedzi na leczenie przeciwwirusowe, choroba może przejść do marskości wątroby, niewydolności wątroby, raka wątrobowokomórkowego i śmierci. Czy długoterminowe leczenie przeciwwirusowe może zapobiegać postępującej chorobie wątroby u takich pacjentów, pozostaje niejasne. Metody
Przeprowadziliśmy randomizowaną, kontrolowaną próbę peginterferonu alfa-2a w dawce 90 .g na tydzień przez 3,5 roku, w porównaniu z bez leczenia, u 1050 pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C i zaawansowanym włóknieniem, którzy nie mieli odpowiedzi na wcześniejsze leczenie peginterferon i rybawiryna. Pacjenci, którzy byli rozwarstwieni według stadium zwłóknienia (622 z niezwirkulowatym zwłóknieniem i 428 z marskością), byli obserwowani w odstępach 3-miesięcznych i byli poddawani biopsji wątroby po 1,5 i 3,5 roku po randomizacji. Pierwszorzędowym punktem końcowym był postęp choroby wątroby, na co wskazywały zgon, rak wątrobowokomórkowy, dekompensacja czynności wątroby lub, w przypadku osób z mostkowym zwłóknieniem w punkcie wyjściowym, wzrost wyniku zwłóknienia Ishaka o 2 lub więcej punktów.
Wyniki
Losowo przydzieliliśmy pacjentów do otrzymania peginterferonu (517 pacjentów) lub bez terapii (533 pacjentów) przez 3,5 roku. Poziom aminotransferaz w surowicy, poziom RNA w surowicy wirusa zapalenia wątroby typu C i histologiczne wyniki stanu zapalnego w martwicy zapalenia uległy znacznemu zmniejszeniu (P <0,001) po leczeniu, ale nie było istotnej różnicy między grupami pod względem szybkości jakiegokolwiek pierwotnego wyniku (34,1% w grupa leczona i 33,8% w grupie kontrolnej, współczynnik ryzyka, 1,01, 95% przedział ufności, 0,81 do 1,27, P = 0,90). Odsetek pacjentów z co najmniej jednym ciężkim zdarzeniem niepożądanym wynosił 38,6% w grupie leczonej i 31,8% w grupie kontrolnej (p = 0,07).
Wnioski
Długotrwałe leczenie peginterferonem nie zmniejszyło progresji choroby u pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C i zaawansowanym zwłóknieniem z marskością lub bez niej, którzy nie mieli odpowiedzi na początkowe leczenie peginterferonem i rybawiryną. (Numer ClinicalTrials.gov, NCT00006164.)
Wprowadzenie
Ponad 3 miliony Amerykanów i 170 milionów osób na całym świecie jest chronicznie zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) 1,2, co może skutkować postępującym uszkodzeniem wątroby i zwłóknieniem, zakończonymi marskością i schyłkową chorobą wątroby.3 Wśród dorosłych na Zachodzie świecie, przewlekłe zapalenie wątroby typu C jest główną przyczyną marskości wątroby i głównym wskazaniem do przeszczepienia wątroby. Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C przyczyniło się również do zwiększenia zachorowalności na raka wątrobowokomórkowego, dla którego istnieje niewiele satysfakcjonujących terapii.4
Terapia peginterferonem i rybawiryną przez 24 do 48 tygodni prowadzi do długotrwałej utraty HCV RNA w surowicy (określanej jako długotrwała odpowiedź wirusologiczna), z ustąpieniem przewlekłego zapalenia wątroby u około połowy pacjentów.5,6 Niestety, opcje leczenia są nieliczne dla połowy leczonych pacjentów, u których nie wystąpiła trwała odpowiedź wirusologiczna. Ostatnio opisano kilka nowych, silnych inhibitorów proteazy HCV i inhibitorów polimerazy, 7,8 ale obecnie nie są one dostępne do użytku terapeutycznego.
Podejście do leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjentów, którzy nie mają utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej na leczenie początkowe, jest długotrwałe leczenie podtrzymujące peginterferonem
[więcej w: cheeseburger mcdonald kalorie, etyloamina, zwężenie krtani ]