Paclitaxel-Eluting versus Everilimus-Elution Coronary Stents in Diabetes

Zdecydowano się na wybór stentu uwalniającego lek w leczeniu pacjentów z cukrzycą i chorobą wieńcową, którzy przechodzą przezskórną interwencję wieńcową (PCI). Wcześniejsze badania porównujące stenty uwalniające paklitaksel ze stentami wydzielającymi rapamycynę (obecnie nazywane syrolimusem) lub jej analogi (ewerolimus lub zotarolimus) dały sprzeczne wyniki, od równoważności między typami stentów a wyższością stentów uwalniających ewerolimus. Metody
Losowo przydzielono 1830 pacjentów z cukrzycą i chorobą wieńcową, którzy przechodzili PCI, aby otrzymać stent uwalniający paklitaksel lub stent uwalniający ewerolimus. Korzystaliśmy z projektu badania nonineriorności z marginesem nie gorszym wynoszącym 4 punkty procentowe dla górnej granicy 95% przedziału ufności różnicy ryzyka. Pierwszorzędowym punktem końcowym była niewydolność naczyń docelowych, która została zdefiniowana jako połączenie śmierci sercowej, zawału mięśnia sercowego z naczyniem docelowym lub rewaskularyzacji docelowej naczynia z niedokrwieniem w rocznej obserwacji.
Wyniki
W wieku roku stenty uwalniające paklitaksel nie spełniały kryterium nie gorszego niż stenty uwalniające ewerolimus w stosunku do pierwotnego punktu końcowego (wskaźnik niewydolności docelowego naczynia, 5,6% w porównaniu z 2,9%, różnica ryzyka, 2,7 punktu procentowego [95] % przedziału ufności, 0,8 do 4,5], względne ryzyko, 1,89 [95% przedział ufności, 1,20 do 2,99], P = 0,38 dla nie gorszej jakości). W grupie stosującej stent na paklitaksel zaobserwowano istotnie wyższą roczną częstość niż w grupie z niewydolnością wysięku ewerolimus (P = 0,005), spontanicznym zawałem mięśnia sercowego (3,2% vs. 1,2%, P = 0,004) zakrzepica w stencie (2,1% w porównaniu do 0,4%, P = 0,002), rewaskularyzacja naczynia docelowego (3,4% w porównaniu z 1,2%, P = 0,002) oraz rewaskularyzacja z docelowym uszkodzeniem (3,4% w porównaniu z 1,2%, P = 0,002) .
Wnioski
U pacjentów z cukrzycą i chorobą wieńcową poddawanych PCI, stenty uwalniające paklitaksel nie okazały się nie gorsze niż stenty uwalniające ewerolimus i powodowały wyższe wskaźniki niewydolności naczyń docelowych, zawału mięśnia sercowego, zakrzepicy w stencie i naczyń docelowych rewaskularyzacja po roku. (Finansowane przez Boston Scientific, TUXEDO-India Clinical Trials Registry-India number, CTRI / 2011/06/001830).
Wprowadzenie
Cukrzyca jest wysoce rozpowszechnionym stanem chorobowym na całym świecie i często wiąże się z objawową chorobą wieńcową wymagającą przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI). Istnieje jednak kontrowersje dotyczące wyboru stentu uwalniającego lek u pacjentów z cukrzycą. Podstawą tej debaty jest odkrycie, że występuje osłabienie docelowego szlaku sygnalizacji rapamycyny (mTOR) u ssaków u pacjentów z cukrzycą typu 2, co sugeruje, że stenty wydzielające rapamycynę (obecnie nazywaną syrolimusem) lub jej analogi (ewerolimus lub zotarolimus) – często określane jako stenty uwalniające limuzynę – mogłoby być mniej skuteczne w tej kohorcie, potencjalnie czyniąc stenty uwalniające paklitaksel atrakcyjną opcją.
Ogólnie przyjmuje się, że stenty uwalniające paklitaksel są gorsze niż stenty uwalniające limfat u większości pacjentów z chorobą wieńcową. Jedynym wyjątkiem są pacjenci z cukrzycą, dla których analizy podgrup z dużych randomizowanych badań, małych i średnich prób, połączonych analiz i rejestrów pokazały stenty uwalniające paklitaksel, które mają skuteczność i bezpieczeństwo podobne do stentów uwalniających limuzynę.3. Wykazano, że 5 stentów uwalniających ewerolimus jest lepszych niż stentów uwalniających paklitaksel pod względem zarówno angiograficznych, jak i klinicznych punktów końcowych u większości pacjentów, ale wyniki w populacji z cukrzycą były zmienne. Jednak wcześniejsze próby z randomizacją zwykle niewystarczająco zasilany, aby ocenić kliniczne wyniki związane z różnymi stentami uwalniającymi leki wśród pacjentów z cukrzycą
[podobne: chemoreceptory, usg stawu kolanowego kraków, lekoklar forte ]