Uznano, że u pacjentów wystąpiła utrata odpowiedzi (zdarzenia), jeśli objętość śledziony nie była już zmniejszona o co najmniej 35% względem objętości podstawowej i została zwiększona o 25% lub więcej z najniższej wartości. Dane od pacjentów, którzy nie mieli oceny po ocenie bazowej lub którzy wciąż otrzymywali odpowiedź w momencie odcięcia danych, byli cenzurowani. Panel D pokazuje średnią zmianę procentową w stosunku do linii podstawowej w wyczuwalnej długości śledziony w czasie. I słupki reprezentują standardowe błędy. BAT oznacza najlepszą dostępną terapię. Analizy skuteczności obejmowały wszystkich 219 pacjentów poddanych randomizacji (146 w grupie ruksolitynibu i 73 w grupie otrzymującej najlepszą dostępną terapię). Trzech pacjentów (dwóch w grupie ruksolitynibu i jeden w grupie otrzymującej najlepszą dostępną terapię) przeszło wyjściową ocenę MRI objętości śledziony po randomizacji i nie uwzględniono ich w analizie skuteczności objętości śledziony. W 48. tygodniu większość pacjentów w grupie otrzymującej ruksolitynib wykazywała zmniejszenie objętości śledziony (Figura 1A). Jedynie pacjenci z ruksolitynibem spełnili kryterium pierwotnego punktu końcowego, co najmniej 35% zmniejszenie objętości śledziony w stosunku do wartości wyjściowej po 48 tygodniach (28%, w porównaniu z 0% w grupie otrzymującej najlepszą dostępną terapię; p <0,001). . Podobnie, tylko pacjenci z grupy ruksolitynibu spełniali kryterium kluczowego drugorzędowego punktu końcowego: zmniejszenie o co najmniej 35% objętości śledziony po 24 tygodniach (32%, w porównaniu z 0% w grupie otrzymującej najlepszą dostępną terapię; 0,001).
Analizy wcześniej określonych punktów końcowych badania wykazały, że w tygodniu 24 (-29,2% w porównaniu z 2,7%) obserwowano istotne różnice w średniej procentowej zmianie w objętości śledziony od wartości wyjściowej pomiędzy grupą przypisaną do ruksolitynibu a grupą przypisaną do najlepszej dostępnej terapii. P <0,001) i w 48. tygodniu (-30,1% w porównaniu z 7,3%, P <0,001). W ciągu 48 tygodni prawie wszyscy pacjenci, którzy byli leczeni ruksolitynibem (97%), w porównaniu z 56% biorąc pod uwagę najlepszą dostępną terapię, mieli mierzalne zmniejszenie objętości śledziony (Figura 1B). Wśród 136 pacjentów w grupie otrzymującej ruksolitynib i 63 w grupie z najlepszą dostępną terapią, którzy mieli wyjściowy pomiar i co najmniej jeden kolejny pomiar, tylko 4 pacjentów (3%) w grupie ruksolitynibu - z których 3 miało pozytywny wynik V617F - w porównaniu z 28 (44%) w grupie otrzymującej najlepszą dostępną terapię wzrost objętości w śledzionie był najlepszą zmianą procentową w stosunku do wartości wyjściowej.
W analizach wtórnych zmniejszono objętość śledziony za pomocą ruksolitynibu we wszystkich podgrupach pacjentów, w tym podgrupach określonych według płci, podtypu mielofibrozy i kategorii prognostycznej (wszystkie wcześniej określone analizy) i statusu mutacji V217F w JAK2F (analiza post hoc)
[patrz też: bortezomib, dentysta Lublin, implanty zielona góra ]
Powiązane tematy z artykułem: bortezomib dentysta Lublin implanty zielona góra