Irbesartan u pacjentów z niewydolnością serca i zachowaną frakcją wyrzutową

Około 50% pacjentów z niewydolnością serca ma frakcję wyrzutową lewej komory wynoszącą co najmniej 45%, ale nie wykazano, aby terapie poprawiły wyniki tych pacjentów. Dlatego też badaliśmy wpływ irbesartanu na pacjentów z tym zespołem. Metody
Do badania zakwalifikowano 4128 pacjentów w wieku co najmniej 60 lat z niewydolnością serca klasy II, III i IV w New York Heart Association oraz frakcją wyrzutową co najmniej 45% i losowo przydzielonymi do otrzymywania 300 mg irbesartanu lub placebo na dobę. . Pierwotnym złożonym wynikiem była zgon z jakiejkolwiek przyczyny lub hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych (niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, niestabilna dławica piersiowa, arytmia lub udar). Drugorzędne wyniki obejmowały śmierć z powodu niewydolności serca lub hospitalizacji z powodu niewydolności serca, zgonu z jakiejkolwiek przyczyny oraz z przyczyn sercowo-naczyniowych i jakości życia.
Wyniki
Podczas średniego okresu obserwacji wynoszącego 49,5 miesiąca, pierwotny wynik wystąpił u 742 pacjentów w grupie otrzymującej irbesartan i 763 w grupie placebo. Pierwotne wskaźniki zdarzeń w grupach otrzymujących irbesartan i placebo wynosiły odpowiednio 100,4 i 105,4 na 1000 pacjento-lat (współczynnik ryzyka, 0,95, przedział ufności 95% [CI], 0,86 do 1,05, P = 0,35). Ogólne wskaźniki zgonu wyniosły odpowiednio 52,6 i 52,3 na 1000 pacjento-lat (współczynnik ryzyka 1,00, 95% CI, 0,88 do 1,14, P = 0,98). Częstość hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych, która przyczyniła się do pierwotnego wyniku wynosiła odpowiednio 70,6 i 74,3 na 1000 pacjento-lat (współczynnik ryzyka, 0,95, 95% CI, 0,85 do 1,08, P = 0,44). Nie stwierdzono istotnych różnic w pozostałych wcześniej określonych wynikach.
Wnioski
Irbesartan nie poprawiał wyników pacjentów z niewydolnością serca i zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory. (Numer ClinicalTrials.gov, NCT00095238.)
Wprowadzenie
Około połowa pacjentów z rozpoznaną niewydolnością serca ma normalną lub prawie prawidłową frakcję wyrzutową lewej komory1-5. Pacjenci ci różnią się od tych z niewydolnością serca i niską frakcją wyrzutową lewej komory na wiele ważnych sposobów: mają skłonność do być starszymi i kobietami, a ich stan jest bardziej prawdopodobny z nadciśnieniem niż z niedokrwieniem. Częstość zgonów i chorób wśród tych pacjentów jest wysoka i nie zmniejszyła się, podobnie jak u pacjentów z niewydolnością serca i niską frakcją wyrzutową lewej komory.6
Niestety, nie wykazano, aby terapia farmakologiczna była skuteczna w poprawianiu wyników u pacjentów z niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory. Jednakże, ponieważ układ renina-angiotensyna-aldosteron jest zaangażowany w wiele procesów związanych z tym zespołem (w tym nadciśnienie, przerost lewej komory, zwłóknienie mięśnia sercowego i dysfunkcję naczyń), inhibitory 7,8 tego układu były szczególnie interesujące jako interwencja terapeutyczna u tych pacjentów.9,10 Chociaż informacje na temat poziomów neurohormonu w tym zespole są ograniczone, dostępne dane wskazują, że aktywność reniny w osoczu jest zwiększona u pacjentów z niewydolnością serca i zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory, w porównaniu z osobami kontrolnymi, chociaż poziomy są niższe niż u pacjentów z niewydolnością serca z niską frakcją wyrzutową lewej komory7. Ponadto, blokada układu renina-angiotensyna przynosi korzystne efekty u pacjentów z niską frakcją wyrzutową lewej komory
[więcej w: badania krwi psa, przychodnia terapii uzależnienia od alkoholu i współuzależnienia, tenofowir ]