Bortezomib plus Melfalan i prednizon w przypadku szpiczaka mnogiego

San Miguel i in. (Wydanie 28 sierpnia) stwierdzają, że standardowym leczeniem pacjentów ze szpiczakiem mnogim, którzy nie są kandydatami do terapii wysokimi dawkami, jest melfalan i prednizon. W świetle ostatnich badań, 2,3 nie uważamy tego stwierdzenia za prawidłowe. Lenalidomid i deksametazon to najskuteczniejsze leczenie u pacjentów ze szpiczakiem mnogim, którzy nie są kandydatami do leczenia wysokimi dawkami. Ponadto, w przeciwieństwie do bortezomibu, lenalidomid można podawać doustnie i przy minimalnych toksycznych działaniach niepożądanych. Istnieją również dowody na to, że w przypadku lenalidomidu i deksametazonu odsetek odpowiedzi u pacjentów z nieleczonym szpiczakiem jest wyższy (ponad 90%) niż w przypadku jakiejkolwiek innej kombinacji leków. W świetle tych ustaleń, 2,3 najlepiej byłoby, gdyby autorzy porównali bortezomib i melfalan i prednizolon z lenalidomidem i deksametazonem.
Anwarul Islam, MD, Ph.D.
Julian L. Ambrus, MD, Ph.D.
Buffalo General Hospital, Buffalo, NY 14203
3 Referencje1. San Miguel JF, Schlag R, Khuageva NK, i in. Bortezomib plus melfalan i prednizolon do wstępnego leczenia szpiczaka mnogiego. N Engl J Med 2008; 359: 906-917
Bezpłatny, pełny tekst Web of Science Medline
2. Rajkumar SV, Jacobus S, Callander N i in. Randomizowane badanie lenalidomidu i deksametazonu o wysokiej dawce (RD) w porównaniu z lenalidomidem i deksametazonem w małej dawce (Rd) w nowo rozpoznanym szpiczaku mnogim (E4A03): badanie koordynowane przez Eastern Cooperative Oncology Group. Blood 2007; 110: 31a-31a
Sieć nauki
3. Dispenzieri A, Rajkumar V, Morie A, i in. Leczenie nowo zdiagnozowanego szpiczaka mnogiego w oparciu o Mayo Stratification of Myeloma and Risk-Adaptor Therapy (mSMART): oświadczenie konsensusu. Mayo Clin Proc 2007; 82: 323-341
Crossref Web of Science Medline
Raport San Miguel et al. że bortezomib plus melfalan-prednizon jest lepszy od melfalanu-prednizon u pacjentów ze świeżo zdiagnozowanym szpiczakiem nie jest przekonujący. Częstość występowania obwodowej neuropatii czuciowej, półpaśca, biegunki i obrzęku obwodowego w grupie bortezomibu była zbyt duża: ogółem 34% pacjentów przerwało stosowanie bortezomibu. Połączenie melfalanu, talidomidu i prednizonu może zapewnić podobne wyniki przy niższych kosztach.1,2 Chociaż czas do progresji choroby jest surogatem dla całkowitego przeżycia, jak dotąd żaden z nowych leków nie został zaproponowany do leczenia szpiczaka (talidomid, lenalidomid). bortezomib) zostały porównane prospektywnie pod względem czasu do progresji, ogólnego czasu przeżycia i opłacalności
Giuseppe Avvisati, MD, Ph.D.
University Campus Bio-Medico, 00128 Rzym, Włochy
sol. to
2 Referencje1. Palumbo A, Bringhen S, Caravita T, i in. Doustny melfalan i prednizon plus talidomid w porównaniu z samym melfalanem i prednizonem u starszych pacjentów ze szpiczakiem mnogim: randomizowana, kontrolowana próba. Lancet 2006; 367: 825-831
Crossref Web of Science Medline
2. Facon T, Mary JY, Hulin C, i in. Melfalan i prednizon plus talidomid w porównaniu z melfalanem i samym prednizonem lub autologiczny przeszczep komórek macierzystych o zmniejszonej intensywności u starszych pacjentów ze szpiczakiem mnogim (IFM 99-06): randomizowane badanie Lancet 2007; 370: 1209-1218
Crossref Web of Science Medline
W badaniu przeprowadzonym przez San Miguel i wsp. Wskaźnik przeżywalności w ciągu pierwszych 6 miesięcy był niższy u pacjentów otrzymujących bortezomib i melfalan-prednizon niż w grupie otrzymującej sam melphalan-prednizon. Może to być związane z raportem wydanym przez Food and Drug Administration, że stosowanie bortezomibu wiązało się z wczesnym działaniem toksycznym i zgonem1. Te odkrycia podnoszą kwestie bezpieczeństwa bortezomibu u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do leczenia wysokimi dawkami. Autorzy nie dostarczyli informacji o toksyczności podczas pierwszych 6 miesięcy leczenia.
Masaharu Tsubokura, MD
Uniwersytet Teikyo, Ichihara 2990111, Japonia
tsubokura- ac.jp
Masahiro Kami, MD
University of Tokyo, Tokyo 1088639, Japan
Tsunehiko Komatsu, MD
Uniwersytet Teikyo, Ichihara 2990111, Japonia
Odniesienie1. Velcade (bortezomib) do wstrzykiwań: informacje na temat przepisywania leku. Rockville, MD: Food and Drug Administration, 2006. (Dostęp do 18 listopada 2008 r., Http://www.fda.gov/cder/foi/label/2006/021602s010lbl.pdf.)

Odpowiedź
Autorzy odpowiadają: Islam i Ambrus sugerują, że najlepiej byłoby porównać bortezomib z melfalanem i prednizonem z lenalidomidem i deksametazonem. Grupa porównawcza melfalan-prednizon do badania została wybrana przez międzynarodowy panel ekspertów w 2004 r., Kiedy to melfalan-prednizon był standardem opieki dla pacjentów z nieleczonym szpiczakiem, którzy nie kwalifikowali się do leczenia wysokimi dawkami. Pierwsze doniesienia o melfalan-prednizon plus talidomid w porównaniu z samym melfalanem-prednizonem pojawiły się po rozpoczęciu badania.1,2 Chociaż zgadzamy się, że lenalidomid i deksametazon wydają się być skutecznym leczeniem, jak dotąd brak opublikowanych danych z fazy III badania tej kombinacji u wcześniej nieleczonych pacjentów.
Zgadzamy się z Avvisati, że czas na progresję jest surogatem dla całkowitego przeżycia w szpiczaku. W obu punktach końcowych, bortezomib plus melfalan-prednizon był znacznie lepszy niż sam melphalan-prednizon. Ponadto, bortezomib plus melfalan-prednizon również był znacznie lepszy pod względem odpowiedzi, przeżycia bez progresji i czasu do następnej terapii; z tych powodów niezależny komitet monitorujący dane zalecił wcześniejsze przerwanie badania. Dlatego komentarz Avvisati, że wyższość nie jest przekonująca jest nieuzasadniony. W zaktualizowanej analizie, z medianą obserwacji wynoszącą 25,9 miesiąca, całkowite przeżycie pozostało znacząco lepsze w przypadku bortezomibu plus melfalan-prednizon (P = 0,003) .3 Porównanie z melfalanem-prednizonem i talidomidem nie byłoby naukowo uzasadnione z powodów metodologicznych, ponieważ wyróżnione w naszym oryginalnym raporcie.
Jako przykład surowości naszych badań, a także w odpowiedzi na sugestię Durie, w artykule wstępnym towarzyszącym naszemu artykułowi, że całkowita odpowiedź jest kruchym punktem końcowym , który zależy od wyników immunofiksacji, które mogą się różnić w laboratoriach, 4 wszystkie immunofiksacje testy zostały przeprowadzone przez jedno centralne laboratorium, a odpowiedzi obliczono zgodnie z zatwierdzonymi kryteriami określonymi przez Europejską Grupę ds. Przeszczepu Krwi i Szpiku (EBMT) Ta metoda nadaje spójność i obiektywizm, redukując zmienność, której dotyczył Durie.
Jeśli chodzi o toksyczność, Avvisati twierdzi, że 34-procentowy odsetek przypadków przerwania leczenia w naszym badaniu był zbyt wysoki . Chociaż wszelkie porównania między badaniami nale
[podobne: olifka, dyżury aptek wronki, przychodnia aksamitna rejestracja ]