Benazepril plus amlodypina lub hydrochlorotiazyd pod kątem nadciśnienia u pacjentów wysokiego ryzyka

Optymalna terapia lekami skojarzonymi z nadciśnieniem tętniczym nie została ustalona, chociaż obecne amerykańskie wytyczne zalecają włączenie diuretyku. Postawiliśmy hipotezę, że leczenie kombinacją inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE) i dihydropirydynowego blokera kanału wapniowego byłoby bardziej skuteczne w zmniejszaniu częstości incydentów sercowo-naczyniowych niż leczenie inhibitorem ACE i diuretykiem tiazydowym. Metody
W randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu, przypisaliśmy 11 506 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, którzy byli obarczeni dużym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych, aby otrzymać leczenie benazeprilem z dodatkiem amlodypiny lub benazeprilem i hydrochlorotiazydem. Pierwszorzędowym punktem końcowym był zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, niezakończony zgonem zawał mięśnia sercowego, udar niezakończony zgonem, hospitalizacja z powodu dławicy piersiowej, resuscytacja po nagłym zatrzymaniu krążenia i rewaskularyzacja wieńcowa.
Wyniki
Wyjściowa charakterystyka obu grup była podobna. Badanie zakończono wcześnie po średnim okresie obserwacji wynoszącym 36 miesięcy, kiedy granica z góry ustalonej reguły zatrzymania została przekroczona. Średnie ciśnienia krwi po dostosowaniu dawki wynosiły 131,6 / 73,3 mm Hg w grupie benazepril-amlodypina i 132,5 / 74,4 mm Hg w grupie benazepril-hydrochlorotiazyd. W grupie benazeprilu-amlodypiny (9,6%) i 679 w grupie otrzymującej benazepril-hydrochlorotiazyd (55%) wystąpiło 552 pierwotne zdarzenia, które stanowiły bezwzględną redukcję ryzyka przy terapii benazeprilem-amlodypiną o 2,2% i względnej redukcji ryzyka o 19,6 % (współczynnik ryzyka, 0,80, przedział ufności 95% [CI], 0,72 do 0,90, P <0,001). W przypadku drugorzędowego punktu końcowego zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, niezakończonego zgonem zawału mięśnia sercowego i udaru nieinwazyjnego współczynnik ryzyka wynosił 0,79 (95% CI, 0,67 do 0,92, P = 0,002). Częstość zdarzeń niepożądanych była zgodna z obserwowanymi na podstawie doświadczeń klinicznych z badanymi lekami.
Wnioski
Połączenie benazepril-amlodypina było lepsze niż połączenie benazepril-hydrochlorotiazyd w zmniejszaniu incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, którzy byli narażeni na takie ryzyko. (Numer ClinicalTrials.gov, NCT00170950.)
Wprowadzenie
Istnieją niekompletne dowody na to, że korzyści sercowo-naczyniowe poszczególnych klas leków przeciwnadciśnieniowych wykraczają poza obniżenie ciśnienia krwi.1 Przegląd badań klinicznych z udziałem pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, którzy byli obciążeni dużym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych, wykazał, że często konieczne było leczenie wieloma lekami przeciwnadciśnieniowymi w celu uzyskania cele dotyczące ciśnienia krwi zalecane przez wytyczne.2.3 W poprzednich badaniach, które miały na celu testowanie pojedynczych leków, często dodawano inne leki kontrolujące ciśnienie krwi, co utrudnia interpretację wpływu leku początkowego na końcowe punkty badania.
Początkowa terapia nadciśnienia za pomocą kombinacji leków jest zalecana zarówno w siódmym raporcie Wspólnego Komitetu Krajowego ds. Zapobiegania, Wykrywania, Oceny i Leczenia Wysokiego Ciśnienia Krwi (JNC 7), jak i europejskich wytycznych dla pacjentów, których ciśnienie krwi wynosi 20/10 mm Hg lub więcej powyżej ich celów leczenia. Wskazówki 1,4 JNC 7 zalecają włączenie diuretyków tiazydowych do schematów skojarzonych
[hasła pokrewne: mona straszyn, lekoklar forte, tenofowir ]