Benazepril plus amlodypina lub hydrochlorotiazyd pod kątem nadciśnienia u pacjentów wysokiego ryzyka ad 5

Charakterystyka demograficzna i wyjściowa badanych pacjentów. Tabela zawiera podstawowe charakterystyki pacjentów losowo przydzielonych do dwóch grup, w tym kluczowe czynniki ryzyka oraz wcześniejsze zdarzenia sercowo-naczyniowe i nerkowe. Nie było znaczących różnic w wyjściowej charakterystyce między pacjentami w dwóch grupach leczenia. Średni wiek pacjentów w tym badaniu wynosił 68,4 roku, a 39,5% pacjentów stanowiły kobiety. Około połowa badanej populacji (49,6%) miała wskaźnik masy ciała (waga w kilogramach podzielona przez kwadrat wysokości w metrach) większy niż 30, a średni wskaźnik masy ciała wynosił 31. Warto zauważyć, 60,4% u pacjentów rozpoznano cukrzycę. Badany lek podawano wszystkim oprócz dziewięciu pacjentom (siedmiu w grupie benazepril-amlodypiny i dwóch w grupie benazepril-hydrochlorotiazyd). Średni czas obserwacji wynosił 35,7 miesiąca dla grupy benazepril-amlodypiny i 35,6 miesiąca dla grupy benazepril-hydrochlorotiazyd. Średni czas ekspozycji na leczenie wynosił odpowiednio 30,0 miesięcy i 29,3 miesięcy dla pacjentów w obu grupach. W grupie pacjentów otrzymujących benazepril-amlodypinę średnia dawka dobowa wynosiła 36,3 mg benazeprilu i 7,7 mg amlodypiny, a mediana dobowej dawki wynosiła odpowiednio 39,4 mg i 8,9 mg; dla pacjentów w grupie benazepril-hydrochlorotiazyd, średnia dzienna dawka wynosiła 36,1 mg benazeprilu i 19,3 mg hydrochlorotiazydu, a mediana dziennej dawki wynosiła odpowiednio 39,4 mg i 22,1 mg. Pod koniec 6-miesięcznego okresu dostosowania dawki, 60,9% pacjentów w grupie benazeprilu-amlodypiny otrzymało maksymalną dawkę 40 mg benazeprilu i 10 mg amlodypiny oraz 60,3% pacjentów w benazeprilu. grupa hydrochlorotiazydu otrzymała maksymalną dawkę 40 mg benazeprilu i 25 mg hydrochlorotiazydu. W każdej grupie 33,3% pacjentów otrzymywało zatwierdzone leki przeciwnadciśnieniowe oprócz najwyższej dawki badanego leku po roku w badaniu. Po zakończeniu badania 143 uczestników nie dostarczyło informacji o stanie istotnym. Spośród nich 5 wycofało swoją zgodę, a 21 pochodziło ze stron, które zostały zamknięte przed zakończeniem badania (10 ze stron dotkniętych huraganem Katrina), pozostawiając 117 osób (1,0%), które straciły kontakt z pacjentem.
Ciśnienie krwi
W chwili włączenia do badania większość pacjentów (97,2%) było leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego, a 74,7% przyjmowało dwie lub więcej klas leków przeciwnadciśnieniowych, chociaż tylko 37,3% miało ciśnienie krwi poniżej 140/90 mm Hg na początku badania ( Tabela 1).
Ryc. 1. Ryc. 1. Wpływ leczenia na skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi w czasie. Średnie skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi po dostosowaniu dawki wynosiło 131,6 / 73,3 mm Hg w grupie benazepril-amlodypina i 132,5 / 74,4 mm Hg w grupie benazepril-hydrochlorotiazyd. Średnia różnica w ciśnieniu krwi pomiędzy dwoma grupami wynosiła 0,9 mm Hg skurczowego i 1,1 mm Hg rozkurczowego (P <0,001 dla obu porównań).
Wyjściowe ciśnienia krwi były podobne między obiema grupami, a obniżenie ciśnienia krwi od linii podstawowej było podobne w trakcie badania (Ryc. 1)
[patrz też: tenofowir, ejo września, etyloamina ]